O Code Retreat, czyli swego rodzaju warsztatach programistycznych, usłyszałem po raz pierwszy całkiem niedawno, kiedy dyrektor działu, w którym pracuję, rzucił pomysł zorganizowania czegoś takiego w firmie. Od pomysłu do realizacji nie minęło dużo czasu i w ostatnią sobotę wraz z kolegami i koleżankami z pracy (około 20 osób) wzięliśmy udział w takich warsztatach prowadzonych przez Michała Taszyckiego.
Z czym to się je? Celem Code Retreat jest wymiana wiedzy pomiędzy uczestnikami warsztatów oraz nauka nowych rzeczy, których na co dzień nie używa się w pracy. Warsztaty takie składają się z kilku krótkich sesji, w moim przypadku było to 6 sesji po 45 minut, podczas których rozwiązuje się jakieś problemy programistyczne. Pracowaliśmy w parach i co jakiś czas wymienialiśmy się klawiaturą. W czasie każdej z sesji pary były różne, a ponieważ w wydarzeniu brali udział programiści C# i Java, czasami trzeba było programować w języku, którego nie używa się na co dzień.
Tematem przewodnim tego Code Retreat była gra w życie. W czasie każdej z sesji mieliśmy za zadanie zaprogramować taką grę, ale za każdym razem wymagania na metodykę pracy i użyte techniki programistyczne były inne. Co istotne, każda sesja kończy się usunięciem całego kody. Pogrubienie oznacza fizyczne, trwałe usunięcie kodu, a więc za każdym razem pracę rozpoczynaliśmy się od początku.
Należy podkreślić, że celem nie jest tak naprawdę napisanie działającej gry. Temat nie jest trudny, ale 45 minut to nie jest dużo czasu zważywszy na to, że przy okazji uczymy się nowych rzeczy. Główny cel to nauka, nauka i jeszcze raz nauka, w sprzyjających warunkach i bez stresu, a gra w życie czy inne zadanie to tylko pretekst.
Czego się nauczyłem? W czasie jednej z sesji mieliśmy na przykład zastosować czysto purystyczne podeście to Test Driven Development, czyli nie mogliśmy napisać linijki kodu bez testów. W innej sesji programując nie mogliśmy w ogóle używać myszki, no ewentualnie po to aby raz sprawdzić skrót i potem już go używać. W jeszcze innej sesji pisany kod powinien zawierać minimalną liczbę klauzul sterujących if, a najlepiej w ogóle itd. Zadania mogą być najróżniejsze.
Czy purystyczne trzymanie się TDD jest dobre? Uważam, że nie. Czy używanie tylko i wyłącznie klawiatury nie jest przesadę? Uważam, że dobrze znać skróty klawiaturowe i starać się minimalizować używanie myszki ale ona się też się przydaje. Czy programowanie bez if'ów ma sens, czy tak w ogóle się da? Ano da się, nie jest to może proste, ani oczywiste ale da się.
Zadania z takimi skrajnymi wymaganiami wyrywają jednak z rutyny, pokazują, że coś można zrobić inaczej, pobudzają do myślenia, rozszerzają horyzonty i to jest moim zdaniem SUPER. Niewątpliwą zaletą jest również integracja zespołu. Co by nie mówić, Code Retreat to po prostu świetna zabawa.
Podsumowując jestem bardzo zadowolony z udziału w Code Retreat. Przyznam, że początkowo byłem trochę sceptyczny, nie wiedziałem czego tak naprawdę się spodziewać, ale nie żałuję ani minuty spędzonej w sobotę w biurze :), w czym niewątpliwą zasługę ma również prowadzący Michał Taszycki.
Polecam Code Retreat!!!
Z czym to się je? Celem Code Retreat jest wymiana wiedzy pomiędzy uczestnikami warsztatów oraz nauka nowych rzeczy, których na co dzień nie używa się w pracy. Warsztaty takie składają się z kilku krótkich sesji, w moim przypadku było to 6 sesji po 45 minut, podczas których rozwiązuje się jakieś problemy programistyczne. Pracowaliśmy w parach i co jakiś czas wymienialiśmy się klawiaturą. W czasie każdej z sesji pary były różne, a ponieważ w wydarzeniu brali udział programiści C# i Java, czasami trzeba było programować w języku, którego nie używa się na co dzień.
Tematem przewodnim tego Code Retreat była gra w życie. W czasie każdej z sesji mieliśmy za zadanie zaprogramować taką grę, ale za każdym razem wymagania na metodykę pracy i użyte techniki programistyczne były inne. Co istotne, każda sesja kończy się usunięciem całego kody. Pogrubienie oznacza fizyczne, trwałe usunięcie kodu, a więc za każdym razem pracę rozpoczynaliśmy się od początku.
Należy podkreślić, że celem nie jest tak naprawdę napisanie działającej gry. Temat nie jest trudny, ale 45 minut to nie jest dużo czasu zważywszy na to, że przy okazji uczymy się nowych rzeczy. Główny cel to nauka, nauka i jeszcze raz nauka, w sprzyjających warunkach i bez stresu, a gra w życie czy inne zadanie to tylko pretekst.
Czego się nauczyłem? W czasie jednej z sesji mieliśmy na przykład zastosować czysto purystyczne podeście to Test Driven Development, czyli nie mogliśmy napisać linijki kodu bez testów. W innej sesji programując nie mogliśmy w ogóle używać myszki, no ewentualnie po to aby raz sprawdzić skrót i potem już go używać. W jeszcze innej sesji pisany kod powinien zawierać minimalną liczbę klauzul sterujących if, a najlepiej w ogóle itd. Zadania mogą być najróżniejsze.
Czy purystyczne trzymanie się TDD jest dobre? Uważam, że nie. Czy używanie tylko i wyłącznie klawiatury nie jest przesadę? Uważam, że dobrze znać skróty klawiaturowe i starać się minimalizować używanie myszki ale ona się też się przydaje. Czy programowanie bez if'ów ma sens, czy tak w ogóle się da? Ano da się, nie jest to może proste, ani oczywiste ale da się.
Zadania z takimi skrajnymi wymaganiami wyrywają jednak z rutyny, pokazują, że coś można zrobić inaczej, pobudzają do myślenia, rozszerzają horyzonty i to jest moim zdaniem SUPER. Niewątpliwą zaletą jest również integracja zespołu. Co by nie mówić, Code Retreat to po prostu świetna zabawa.
Podsumowując jestem bardzo zadowolony z udziału w Code Retreat. Przyznam, że początkowo byłem trochę sceptyczny, nie wiedziałem czego tak naprawdę się spodziewać, ale nie żałuję ani minuty spędzonej w sobotę w biurze :), w czym niewątpliwą zasługę ma również prowadzący Michał Taszycki.
Polecam Code Retreat!!!
orcid.org/0000-0002-6838-2135
0 comments:
Post a Comment