Metody rozszerzające w .NET 2.0

.NET 2.0 to stara rzecz, ale wciąż z różnych powodów używana, na przykład dlatego, że klient nie chce zainstalować nowej wersji platformy na maszynach wszystkich użytkowników systemu. A co, jeśli pomimo tego wymarzy się nam użycie na przykład LINQ to Objects? Metody takie jak Select, Take itd. łatwo zaimplementować samemu, ale bez extensions methods ich użycie nie będzie takie przyjemne.

Zastanówmy się, co z tym robić. Metody rozszerzające obsługiwane są począwszy od .NET w wersji 3.5. Wiemy też, że mając kompilator dla .NET w wersji X możemy skompilować projekt dla .NET w wersji Y jeśli Y <= X. Do tego dodajmy, że extensions methods są mechanizmem czasu kompilacji i jako takie są niezależne od wersji platformy. Idąc tym tokiem rozumowania powinno być możliwe ich wykorzystanie w projektach używających .NET 2.0 o ile do kompilacji użyjemy nowszego kompilatora. Szybki eksperyment, czyli próba zdefiniowania metody rozszerzającej dla projektu używającego .NET 2.0 pokaże jednak, że coś jest nie tak i otrzymamy taki błąd kompilacji:

Cannot define a new extension method because the compiler required type 'System.Runtime.CompilerServices.ExtensionAttribute' cannot be found. Are you missing a reference?

Nie wszystko jednak stracone. Okazuje się, że wystarczy zdefiniować w projekcie następujący atrybut aby kompilacja zakończyła się powodzeniem:

namespace System.Runtime.CompilerServices
{
    [AttributeUsage(AttributeTargets.Assembly | AttributeTargets.Class | AttributeTargets.Method)]
    public sealed class ExtensionAttribute : Attribute { }
}

Trochę to brzydkie, ale możemy cieszyć się metodami rozszerzającymi w projektach korzystających ze starej wersji platformy. Atrybut ten jest potrzebny, ponieważ kompilator wykorzystuje go do oznaczenia metod tak, aby było wiadomo, które metody z różnych bibliotek są metodami rozszerzającymi.

Sztuczkę tą wykorzystują projekty takie jak LINQ for .NET 2.0 lub LinqBridge